موکب بلوکیها

فکرم پر از حرفای مختلف بود.

پر ..

بعد اومدم بنویسم.این پست رو دیدم یدفعه.

در اقدامی ناگهانی زدم زیر گریه.مفصل

دلیلش رو نپرسید.مهم هم نیست.

ولی پست خوبی بود بخونید.

مامانم برای قبولیم، سفره ی حضرت ام البنین(ع) نذر کرده بود.دو دقیقه مونده به بسته شدن سایت، کارت مصاحبه ام تایید شد.روز شهادت حضرت زهرا(س) در معیت عمه جان حضرت معصومه(س)مصاحبه امو انجام دادم.شبش هم که از مجلس حاج محمود، خیلی اتفاقی توفیق زیارت قبر شهید آرمان نصیبمون شد.

روز شهادت حاج قاسم، نتایج اومد و قبول شده بودم.الان در تدارک مراسم هستیم :)

بابام از کربلا برگشت.با شیشه عطر حرم امام علی(ع)، گردنبند سنگ حرم امام حسین(ع) و دهین خوشمزه ی نجفی با خامه :)

راستی از مزیت های پدر مداح داشتن اینه که هر بار برای تمرین کردنش، کلی روضه داریم! :)

الانم در معیت همون روضه نشستم.صدا از اتاق آخری میاد.

مستمع نداریم ظاهرا.ولی وقتی بابام صداشو کم کرد و آروم گفت از خون جوانان وطن لاله دمیده، باور کنید من صدای یه جمعیتی رو شنیدم..

صدای بارون هم میاد ...

بگذار که یک بار، باران، از زمین به آسمان ببارد ...

 تلگرام وصل شد.

اتفاقی وارد گروه science club میشم.

خیلی وقت بود به خاطر کمبود وقت و اولویت، بازش نکرده بودم.

آخرین پیام ها:

_سلام یه سوال میشه گفت که نوروساینس منشا همه ی رشته هاست؟

+به چه منظور؟

_اینکه برای انجام دادن هرکاری نیاز به دونستن نوروساینس داریم

+توی جوامع انسانی و به عنوان یک انسان، نوروساینس مثل کتاب راهنما برای ما می‌مونه در رابطه با فرد و اجتماع.

اندکی چشمان گرد.نوروساینس منشأ همه رشته ها؟ 🙄

البته از این گروه و این افراد همینم بر میاد :)

+ کاش بعضی چیزا جلو چشم من نباشن.

خسته میشم.

همین ساعتا بود ...

دل و دماغ حرف زدن ندارم

هیچ

هیچ

هیچ

حالم خوب نیس

شاید باشه برای فردا ..

قاسم هنوز زنده است...

چقدر سخته که نسل ما از وجود همچین گوهرهایی مثل علامه مصباح محروم میشه ...

دیر شناختمشون :(

و هر بار غبطه میخورم به دخترعموم که توفیق داشت و توی دوران تحصیلش، چهارشنبه ها میرفتن درس اخلاق علامه...

جزء کسایی بودن که صدا و چهره اشون آرامش زیادی داشت برام

انگار که در دنیا هیچ اتفاقی نیفتاده ...

و ما ادراک علامه مصباح؟ ..

+ دیروز مامانم گفت اینجا هم میخوان یه شهید گمنام بیارن.ته دلم ذوق کردم.گفتم خب خداروشکر، شهدا صدامو شنیدن.منم بی نصیب نمیمونم.

اما.... هممون فراموشمون شد.بازم توفیقِ نداشته اومد به چشمم.لیاقت نداشتی ...

امروز چون بابام خونه نبود و داداش بزرگم هم امتحان داشت، من آقا محمدحسنو پیاده بردم مدرسه ...

هوا خیلی سرد بود.منم لباس گرم درست حسابی نپوشیده بودم چون فکر نمیکردم سردی هوا انقدر باشه که با نفس کشیدنمون بخار در بیاد.

گوشیم اینجارو زده ۹ درجه ...

تو راه برگشت، در حالی که دستامو جلوی صورتم گرفته بودم و ها میکشیدم تا صورتم و مخصوصا بینیم گرم بشه :) مواکبنا از قحطان البدیری رو پلی کردم، و بقیه ی مسیر رو با یادِ اربعینای قدیمی که توی هوای سرد بود، قدم زدم.

همون اربعینا که صبح از خواب پا میشدی و میدیدی از شدت شرما، پتوت نم کشیده.صبحونه ها آش و چایی بود و اونقدر دستامون بی حس میشد که میتونستیم لیوان چایی داغ رو تو دستمون بگیریم.

این نوحه هم مال همون سال هاست ... خیلی دوسش دارم.

حسش یه چیزی فراتر از خوب بود :))

موکب هایمان را بر پا میکنیم

محبانت را دعوت میکنیم

به زائرانت خدمت می کنیم، شب ها بیداری میکشیم

لبیک یا حسین(ع) ...

این روزا یه چیزایی رو میبینم و میشنوم که خیلی برام عجیبه

از کسایی که اصلا انتظارشونو ندارم

واقعا فتنه ی خواصه

یادم نیست دقیقا چه ماجرایی بود

ولی یه همچین چیزی بود که بعد از به حکومت رسیدن امیرالمؤمنین(علیه السلام) مخصوصا عدالت خواها میگفتن خب الان دیگه ایشون پرونده ی قاتلین عثمانو راه میندازه

اما حضرت راه نمینداخت اینام شک کرده بودن...پس کو عدالت؟ و..

حالا خلاصه این یه جریانی داره که اگر کسی اون داستان یا روایت کامل رو تو ذهنش هست لطفا توی قسمت نظرات بذاره

به هر حال بعضیا هم از اینور بوم میفتن/میفتن؟

نمیدونم.من از یه طرف یه نشونه هایی میبینم، از طرف دیگه یه حرفایی از کسایی میشنوم که با خودم میگم یعنی فلان این حرفو نشنیده؟ این نشونه رو ندیده؟ خب خیلی سخته

واسه منِ نادان جاهل کم فهم، میبینم یکی گنده تر از من توی یه موردی انگاری چپ کرده، میترسم خب

اون چپ کرده چه تضمینی هست من نکنم؟ آدم شک میفته به جونش

با خودت میگی آخه مگه رهبری رک و راست فلان حرفو نزد؟ با گوشای خودت شنیدی که.مگه فلان شیوه رو رهبری مخالفش نبود؟ 

بعد یه نفر انقلابی درست حسابی تر و تمیز، یه حرفی میزنه یه جا که معذرت میخوام به کار ببرم، ولی برگای آدم میریزه! دو دو تا چارتا میکنی میبینی با عقل ناچیزت، این حرفی که این طرفدار نظام و انقلابی باسواد زده، خب ظاهرا مخالف حرف رهبره

بعد شک میکنی به خودت، میگی یا این واقعا چپ کرده، یا من پس حرفای رهبرو نفهمیدم و قاطی کردم...

امشب بیشتر از هر شب یه چیزی رو دلم بود...

مخصوصا اینکه شب آخر مراسما هم بود.

این روزا میدیدم همه تونستن برن تشییع شهدای گمنام...

دیشب هم دوستم بهم گفت که از هفته ی قبل کربلا بودن و الان برگشتن..

من که توفیق هیچی نداشتم

فقط دستم میرسید به گلبرگ های پرپر شده ای که از  روی قبر شهید آرمان آورده بودم

جمعشون کرده بودم توی یه ظرف، نگاهشون میکردم و حرف میزدم

اونقد که وقتی خوابم برد

خواب دیدم یکی میزنه زیر ظرفم و همه گلبرگا میریزن و من سراسیمه دنبالشون میفتم که جمعشون کنم

از خواب که پریدم و دیدم ظرفم سر جاشه خیالم راحت شد...

وقتی دوستم بهم خبر کربلاشونو داد

فقط سرمو گذاشتم رو زمین و با نوحه ی حاج محمود "دستم به دامنت مادر کربلا میخوام" زدم زیر گریه...

امشب بابام رفت که بره کربلا..

خیلی گرفته و مغموم و دچار حس های متناقض بودم ولی وسط جاده یه چیزی به ذهنم رسید

اما اونقدری که بابام عجله داشت و میگفت فقط بچه هارو میرسونم و با آقای ز میریم، گفتم ببین رقیه حتی وقت این کار هم نمیشه

شاید حتی این هم قسمت نباشه...

وقتی رسیدیم خونه سریع دو تا کاغذ کوچیک بریدم و برای امیرالمومنین(ع) و امام حسین(ع) نامه نوشتم

و از بابام خواستم که نامه هارو توی ضریح ها بندازه

دلم آروم شد..که نامه ام ان شاالله میفته تو ضریحشون

یعنی اون کاغذی که زیر دست من بوده با دستخط و اسم من، همنشین دائمی مولا و پسرش میشه؟

چشمم به نامه ها بود و میخوندم:

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین..

دعا کنید برسن به مقصد

صحیح و سالم

هم خودشون و هم نامه رسانشون :)

-_________________________________________________________________________________-

ولی اگر همسر آینده ی من با بهانه های الکی منو زیارت نبره خیلی ناراحت میشم و ممکنه اتفاقای خوبی نیفته -_-

به قول این که مد شده

دانلود یک همراه خوب که حاضر باشه اگر آه هم در بساط نداره برا زیارت کربلا پول قرض کنه

عزیزِ دلم

مرا ببخش

که مجبور شدم، رنجِ سنگینیِ حمل تابوتم را روی شانه هایت بگذارم ...

هیچوقت نخواستم برایت زحمت باشم !

اِلّا این بار آخر ...

نمیدونم این چند روز همش دلم میخواد بخوابم

انگاری دست خودم نیست

هر فرصتی گیر میاد چشمامو میبندم و میرم

فاصله ی بین انجام دادن دو تا کار کنار مامانم بود که تو اتاق هیترو بغل کردم و خوابیدم

به جز این ...

واسه خاطر مشکل به وجود اومده هی میگم خودتو جمع کن دیگه

یه برنامه ریزی درست حسابی بکن کاراتو پیش ببر

بهم گفت تو میتونی این مشکلم رد کنی مثل همیشه

من میشناسمت.منطقی هم هستی زود سر پا میشی.مثل مشکلات قبلی

ولی راستش من این چند روز حتی حرف زدنام با خودم سسته

قبلا وقتی به خودم میگفتم دیگه بسه.دیگه پاشو به کارات برس.واقعا یه اراده ای داشتم و دیگه همه چی رو تموم میکردم.

اما الان این خودتو جمع کن دیگه هایی هم که به خودم میگم، بی حوصله و بدون قاطعیت و لقلقه ی زبانه.

مثل تصمیم بلند شدن از رخت خواب اول صبح جمعه که عمرش فقط چند ثانیه اس، تا به خودت بیای ظهر جمعه شده و شما خواب بودین.